Özlemimden çok hayatında olmayışım üzüyor beni. Hiç
olmamışım gibi oluşum üzüyor beni.
Kıyafetlerinden kıskanıyorum mesela seni. Onlar seni
hissedebiliyor. Onlara cümle bile kuruyor olabilirsin: bugün seni giyeyim,
olmaz bu kirli vs vs… Bana cümle bile kurmuyorsun !
Yastığını da kıskanıyorum. Başını onun üzerine koyuyorsun.
Kalemlerini kıskanıyorum. Onlarla sürekli bir aradasın.
Kitaplığında okunmuş ya da okunmayı bekleyen kitaplarını
kıskanıyorum. Her gece seninle aynı havayı soluyorlar diye. Günün herhangi bir
zaman diliminde gözlerin onlara ilişiyor diye.
Hayatında olamayınca insan, aklına ne geliyorsa onu
kıskanıyor işte. O olmak istiyor işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder