Ağrı

Herşeyin sebebi yine ama yine ben miyim?
Bensem suçlusu aklım mı kalbim mi?
Hangisi Dünyalı? Ben bir türlü karar veremiyorum.
Hangi zaman diliminde kendimi yeni bir kuyuya attım, hatırlamıyorum. Daha doğrusu bunun nasıl gerçekleştiğini bilmiyorum.
Kuyuya neden girdim ne zaman girdim tam bir muamma.
Kuyudan çıkmak istediğim zamanlar da oluyor kuyunun giderek derinleştiği zamanlar da oluyor. Kuyum derinleştikçe çıkış yolum uzuyor. O zaman kendimi bir kez daha sevmiyorum.
Sen hiç birinin mutluluğu oldun mu Dünyalı?
Ya da sen mutluyken birinin mutsuzluğu olduğun oldu mu hiç?
Mutlu olup mutsuz etmek vicdansızlığına erişmek nasıl bir gaflet haberin var mı hiç Dünyalı?
İnsanın etlerini nasıl lime lime kesiyor bu duygu haberin var mı?
Nasıl nefret ettiriyor kendinden hiç düşündün mü?
Nasıl kahrediyor hiç gördün mü?
Nasıl yok ediyor insanın içini hiç hissettin mi sen Dünyalı?
Kendi boşluğunda günlerce yaşamaya çalışmak, yardıma muhtaçken yardım etmesi gereken kişi olmanın tatsızlığını yaşadın mı Dünyalı?
O ne bombok bi duygu öyle!
Azarlanmış ve büyük bir ormana terk edilmek üzere atılmış  bir köpeğin yüzündeki hüzün gibi içimdeki fırtınanın en masum hali.
Dağların tepelerin aşamadığı içimdeki öfke bulutunun beni nasıl tükettiğinden ve kendi sonumu hazırlıyor oluşundan da haberin yok öyle değil mi Dünyalı?

Burası Çıkmaz Sokak Bayım

Yol kendiliğinden iki yöne ayrıldı. Ben çizemeden, istemeden. Her şey resmen iradem dışı gerçekleşti. En kötüsü de hangi yoldan gidersem gideyim hüzün var. Farklı kayıpların, farklı yaşanmışlıklar ve farklı anlamların öyküsünün teması hep hüzün olacak.

Şimdiye kadar hep kendime ait çıkmazlara sahiptim. Şimdi bir başkasının çıkmazında debelenmek bana çözüm yollarından sapmama sebep oluyor.

Önümde nasıl bir yol var bilmiyorum Dünyalı. Çünkü daha önce hiç böyle bir yoldan geçmemiştim.

 Bir bilmecenin çözümlenmesi canımı ne kadar yakabilirdi?

Cevabı bulana kadar sonucu çok küçümsedim ama cevabın ben olduğumu fark ettiğimde iş işten çoktan geçmişti.

Galiba

Bazen yüreğim aklımdan taşıyor. O zaman yanaklarımın ıslandığına tanıklık ediyor odamın karanlığı.
Uzun zamandır çözemediğim konuların düğümlerine her geçen gün yeni bir düğüm ekleniyor ve sonsuz bir çıkmaza gidiyor gibiyim. Oturup kalkamıyorum bazen. Kalakalıyorum öylece. Kolumu bir yerden bir bir yere bile koymak için güç bulamıyorum kendimde. Sonra nasıl oluyorsa uyurken buluyorum kendimi. Sabah gün doğduğunda yine aynı kabus başlıyor. Aslında kabusları gece uykumda bırakalı çok oldu. Artık uyku kurtuluşum,gün kabusum oldu.
 İçim öyle kaynıyor öyle kaynıyor ki taşıp kendi ateşini söndürüyor.
Kurtulmuyorum. Aksine gazdan boğuluyorum zamanla. Camları açmaya yeltendiğimde iş işten çoktan geçmiş oluyor. Bu bir kısır döngü ve hiç bitmiyor.
Zamanla kaybediyorum. Önce kendimi sonra insanların sabrını, anlayışını kaybediyorum. En korktuğumsa aklımı kaybetmek.
Aklımı kaybettiğimde bulunamamaktan o kadar korkuyorum ki. Ne yapacağımı neyle nasıl baş edeceğimi bilemediğim sonsuz döngünün içinde yok olup gitmek karabasanlar aleminde yaşamak gibi geliyor.

Bu Sefer Başlık O Kadar Önemli Değil

Boğazımda biraz acı hissediyorum. Midemde bulantı. Vücudumda yorgunluk. Ruhumdaysa öfke. Kahvaltı da bile aklımın içinde kavga ediyor insanlar. Birbirlerine bırbır laf yetiştiriyorlar. Onlar yüzünden yediğimden de bir şey anlayamıyorum. Kitap okurken cümlelerin arasına giriyor onların cümleleri. Sesleri kitabı kapattırıyor adeta. Derdiniz sizin diye sorduğumdaysa birinin dünyada kalan son enayilerden biri olduğunu öğreniyorum. Meğer ona dellenmiş bizimki! Olay enayi olması değil, enayi olduğunu yeni öğrenmiş olması, yanlış anlaşılmasın. Bunca zaman kandırılmış olmak onun asabını bozmuş. Hassastır bizimkisi, öyle gelemez haksızlığa falan. Sabırlıdır ama geldiler mi de tam gelir. Ha şimdi susuyor ama gün gelecek konuşacak. Bırbırlanma sırası ona geçecek.  Fevkaladenin fevkinde bir bırbırlanma olacağını umuyorum. Lafla peynir gemisi yürütüp kaptan rolüne girenlerin aslında  mürettebat içindeki en deneyimsiz kişiden de beter olduğunu ne zaman fark edeceğini merak ediyor halk, Dünyalı.