O yaz gecesinde rakı bardağımı ne için kaldırmıştım
gökyüzüne, anımsayamıyorum. Birkaç saat
sonrasının bana ne getireceğini bilmeden kahkahalarla dolu sofrada
kaldırıyordum kadehimi ardı ardına.
Yatağın pencere tarafında uyuyakalmıştım o gece. Şanstır,
gözümü açtığımda çocukluğum geldi başucuma. Aklıma. Hayatıma. Gülümsedim belli
belirsiz. Sızdım. Uyandım, su içtim, konuştum, sızdım. Gün doğdu. Geceme ışık, ömrüme umut, kalbime
ferahlık geldi .
Sonrası iyilik güzellik…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder