Yaz sıcağından beri beklenen bir beklentinin günden güne ertelenmesiydi uykuya düşkünlüğümün sebebi.
Sonbaharın gelişiyle gidişlerin başlamasıydı yine uykuya düşkünlüğümün sebebi.
Alınan kararların ertelenmek isteyip de ertelenememesiydi uykuya düşkünlüğümün sebebi.
Oydu uykumun da uykusuzluğumun da sebebi.
Aldığım karara sebep olan da oydu,kararımdan döndüren de o oldu.
Gerçi o virajı hala geçemedim(k) ama bir yolum(uz) var hala ve o yol nereye gidiyor hiç bilmiyorum. Önümde öyle uzun bir yol var ki,sonunu göremiyorum. Sonunun nereye çıkacağını tahmin edemiyorum. Hangi yoldan gideceğimden de emin olamıyorum.Ama "yol"diyorum ve devam ediyorum. Mecburi bir yola sapmışım gibi geriye bakmaksızın devam ediyorum o yolda.
Virajı alamayıp uçuruma yuvarlanabilirim.
Virajı atlatırsam yokuş tırmanıp nefessizlikten ciğerlerimin yandığını hissedebilirim.
Gözyaşımdaki acımla ciğerimdeki sızıyı dindirebilir miyim,bilmiyorum.
Ama ölürken de ağlarım. Bak işte bunu biliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder