Yıllar önce yazdığım masalın sonunu kendi isteğimle
değiştirmişliğim oldu da aylardır gördüğüm kabusu değiştirmeye uğraşmadım hiç
açıkçası.
Doktor? Bu sefer ben sana uçurumun kenarından bakıyorum.
Bakıyorum.. Bakıyorum…
Gözlerim biraz bozuk. Aşağıları o kadar iyi görmüyor
gözlerim. Öldün mü kaldın mı doktor?
Neden böyle oldu doktor? Ses tonun neden değişti ? Senin
yukarıda olman gerekirdi, benimse kayalıkların dibinde. Neden yer değiştik?
Boşluğa düşmenin tadını mı merak ettin yoksa?
Sende nerde boktan işler var hep onları merak ediyorsun
doktor!
Rüzgar yaktı mı tenini? Dokunabildin mi rüzgara? Sesin
boşlukta kayboldu mu doktor? Kalbin ağzından fırlayacakmışçasına attı mı hiç
doktor? Kurtaracağın onca hayat varken kendi hayatının sonuna yaklaştığını o
zavallı beynin idrak edebildi mi doktor?
Son adımı sen atmadın doktor. Ben ittim seni boşluğa.
Gariptir ki sen değil ben öldüm yine.
Sen benden uzaklaştın ben nefesimi tuttum.
Sen git gide küçüldün ben gözlerimi kapadım.
Sen gözden kayboldun ben uykumdan sıçradım.
Günaydın doktor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder