Hupis

Güneş mi cümleleri çıkartır gün yüzüne yoksa Ay’ın eşsiz ışığı mı?

Hangisini bekliyorsak , o mu yazdırır bize cümleleri Dünyalı? Böyle mi dersin… ?

Neden olmasın! İnsanlar diğer durum ve duygularda da hep içinden geleni, onu bir şeylere itene göre hareket etmez mi zaten? Paylaşacak sevgimizi bile kişiden kişiye göre değiştirmez miyiz? Hatta bir söz vardır ya “Evleneceğin kişiyi hissediyorsun.” diye. Hislerin bile gönlüne göreyken, cümleler neye göre Dünyalı?

Sabah güneşi mi yoksa akşamın kızıl güneşi mi sana cümle yazdıracak? Biri  hüzün, sıkıntı ve bin türlü derdini yazdırırken diğeri mutlu günün bittiğinin habercisi mi? Yoksa sadece yok olmuş bir günün tasviri mi?

Ay peki? Karanlığın içindeki yüceliği anlatırcasına sevginin kudretini mi anlatıyorsun cümlelerinde? Yoksa o koca karanlıktaki ışığı aradığını mı yazıyorsun?

Karıştın mı Dünyalı? Ben çok karıştım. Kayboldum hatta kendi aklımın içinde. Rüyalarım da çok karışık ama bu sefer biraz polisiye biraz bilim kurgu düzeyinde ilerliyor. Normal rüyalara hayatımın hangi evresinde geçeceğimi ben de senin gibi büyük bir arzuyla bekliyorum canım Dünyalı.

Aklıma zaman zaman çocukken kurduğum bir cümle geliyor. Sonra çorba oluyor işte kafam. Kurduğum cümlenin ne büyük bir zayıflık olduğunu şimdilerde anlıyorum. Ama bir yandan da haklı olduğumu da… Keşke o an aklımdan silinse… Belki o zaman içimdeki suçlu kelebeği özgürlüğüne kavuşturabilirim.

Şimdi diyeceksin ki bir önceki yazının son cümlesinde bir sonraki yazının siparişini vermiştin, bu da nereden çıktı? Benim cümlelerim de kulağımdaki müziğe göre şekilleniyor işte canım Dünyalı. Ama söz vermişken anlatmamak da olmaz öyle değil mi?

Eğer biraz büyüdüysen, hayat sana senden önce büyüyenlerle güzel anılar paylaşabilmeyi bir şekilde göstersin Dünyalı. Aile bağlarımız biraz sıkıdır. Baba tarafım hariç. Haliyle bu geleneksek temizlik merasimi de anne tarafımdaki canlarımla ilgili. Gadeşimi biliyorsunuz, ablam, canım,ciğerim. Son günlerde de spor kankim.Canım kankim.  Gün oldu çok güzel masalarda , ortamlarda sevgimizi kadehlerle pekiştirdik.. Sonra kendisi beni tuvalete yetiştirdi. Çarşafları yıkadı. Hatta inanır mısınız, duvarları bile sildi. Gecenin sonunda çöp kovasına sarılıp uyumuştum. Tiksinerek okumayın, o yüz ifadenizi değiştirin lütfen sayın Dünyalı..

Değişti mi? Tamam mı? O zaman devam ediyorum…

Gel zaman git zaman ailemden bir parça büyüdü, genç oldu, on sekiz oldu. Aldık yanımıza, gönlünce eğlendirdik. En son o yüksek seste gözlerimin içine bakıp bakıp fondipledi ama olsundu. Hakkıydı. Hak dediğin taksici abimizin bizlere hediye ettiği poşetti aslında. Biraz da çantanın üstündeki… Neyse neyse. Bu işin devamı gelmemeli  .

Şaka bir yana Hupis sayesinde çok güzel bir gece yaşadık. İyi ki geldin Hupis! Senin geleneksel temizlik merasimin de bir sonraki kuşağımız için. Kendini şimdiden çalışmalara hazırlamalısın. Çalışma demişken,birkaç hafta sonra büyük bir sınav bekliyor onu. Dilerim gönlünden geçen olur sevgili Hupis!

Hupis’e not: Karşında acımasızca yediğimiz o tatlıyı sana yapacağım, söz.