Kelebeklerimin ömrünü uzatana bin şükür!
Kalbinde ya da midende
en son ne zaman kelebekler uçuştu Dünyalı?
Aramızda kalsın benim uzuunca bir zamandır kelebeklerim pır
pır mevsiminde. Onlara isim vermedim. Bağlanmadım. Bir gün giderler dedim ama
gitmediler. Bir süre daha bekledim, hala oradalar. Şaşırdım.
Bir gün kahvaltıya davet ettim kelebeklerimi. Neden
gitmediniz dedim? İçlerinden birisi omzuma kondu ve sessizce “Çok seviliyorsun
da ondan” dedi. Sanırım birkaç saniye gözlerimi kırpamadım. Sonra gülümsedim.
Bir süre daha gülümsedim ve huzurla nefes aldım.
Kelebeklerim gitmediği gibi zaman geçtikçe sayıları da
çoğaldı. Sevgimden mi sevgisinden mi bilmiyorum, kurcalamadım. Çünkü deştikçe
kelebeklerime yol yapmaktan korktum. Bıraktım istediği kadar sevsin dedim. Sevmenin
sınırı yok ki Dünyalı.
Arkadaşım, sırdaşım, sevgim, göz yaşım, kahkaham… Her şey
oluvermişken, şükürsüz yaşanmaz Dünyalı.
Kelebeklerimin sayısını çoğaltana bin şükür!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder