Adı Siz Olun

Sizin mahremiyetinize hiç birisi dokundu mu ?

Sizin çocuğunuza hiç şeker verildi mi amcasının evinde?

Size hiç ormanda tavşanlar gösterildi mi?

Sizin çocuğunuza hiç iyi abiler, amcalar geceleri fantezi masalları okudu mu?

Hayır mı?

Ne kadar şanslısınız. Ama bir başkası sizin kadar şanslı değil.

Üzülerek söylerim ki vicdanlarımızı kaybettik. Nerede, ne zaman ve neden kaybettik bilmiyorum ama kahroluyorum.  Bazı değerler toplumumuzda nasıl böylesine adi bir şekilde hiç ediliyor, merak ediyorum.

Sayıp sövsek de geçmiyor öfkem. Bir kadın olarak bu toplumda artık değer görememekten, yer edinememekten, hakkımla yaşayamamaktan, kendi doğrularımla adım atamamaktan çok yoruldum. Kendimi geçtim, diğer kadınlarımızı da geçtim. Sıra çocuklarımıza geldi. Onları geçemiyorum.

 Daha aklından sayıları toplayamazken rızası olmadan kendi bedenine nasıl dokundurtsun o çocuk?

Daha annesi temizliğe yardım etmesini isterken arkadaşlarıyla dışarıda vakit geçirmenin derdinde olan bir çocuk, nasıl her gece kendinden yaşça büyük ve sapkın zihniyetli bir adamla yan yana uyumak ister?...

Dahalar çok. Ama çözümlerimiz yok. Çocuk, evlilik ve istismar gibi birbirine hiç yakışmayan bu üç kelimeyi nasıl aynı cümlede kullanabiliyorlar aklım almıyor! Sizin alıyor mu?

Almasın. Yalvarırım almasın!!  

Partinizi, görüşlerinizi bir kenara koyun ve düşünün. Bu siyasi bir yazı değil. Bu bir vicdanın kanamasıdır. Vicdanlarınıza pansuman yapmayı öğretin. Bu sapkın zihniyetinizi en baba marka deterjanlarla yıkayın ve durulamayın. Durulamayın ki bu adi düşünceleriniz ölsün.