Kendi ruhuna sığamadı mı insan, kuş olur yüreği, aklı.
Hani bir filmde silahı belirli aralıklarla görürsek o silah
mutlaka patlarmış ya; bir insanda aklının bir köşesine bir düşünceyi koyup
üstünü örtmüş olsa da bir gün gerçekleştirir o düşüncesini.
Aklına koyduğu köşenin yerini beğenmediğinden mi, düşüncesinin köşede durmasından bıkkınlık
gelmesinden mi yoksa bir gün aklının odalarında gezerken tesadüfen bulduğu o
düşüncesini gerçekleştirmek isteğinin gelmesinden mi hayata döker insan, bilmiyorum
Dünyalı.
Tek bildiğim bu gün yüzü gerçeği karşısında normal
yaşantılar sürmem gerektiği.
Yanıldığımın farkına varmak hiç bu kadar canımı acıtmamıştı
sanırım. Bir şeylere kendimi tekrar inandırmış ve güvenmişken tüm inancımın
yıkılması hiç bu kadar çabuk olmamıştı.
Tıkandım Dünyalı. Cümle koyamadım daha fazla.
Susmak istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder