“… Sır gibi bir suç gibi herkes görmüş unutmuş gibi
biliyorlar susuyorlar saklıyorlar. Cam gibi camdan gibi sanki canım çok yanmış
gibi vuruyorlar kırıyorlar döküyorlar. …”
Yolların hiç değişmemiş doktor. Sen de değişmemiştin zaten
hiçbir zaman.
Değişirim kelimesi evrendeki en büyük yalanlardan birisi
sanırım doktor, ne dersin ?
Absürt duygular içindeki labirentte çıkış yolunu bulmaya
çalıştın mı hiç doktor ?
Çizip elime verdiğin, hayatımın yörüngesine koyduğun
labirentteyim şimdi.
Haklısın. Bir önceki yazıda solunum cihazına bağlı bir
hastandım şimdi de labirentin içinde.
Absürt olan da bu doktor. Sabah bir bakıyorum ölümü
selamlıyorum, gecenin bir yarısı bir bakıyorum labirentin dar koridorlarında
nefesleniyorum.
Karşıma çık doktor. Sen de benim yürüdüğüm en basit yoldan
yürü bir gün.
Yanıma gel doktor. Sen de yanıbaşımda oturabilen insanlardan
birisi ol.
Adımı an doktor.
Gözümdeki kahvenin acısını iç doktor.
Çantamdaki mendili al, cebine koy doktor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder