Şimdi uzaklarda bir yerlerde soğuk bir gökyüzünün altındayım. Solfej değil burası Dünyalı. Sizden bir yer. Topraklar sizin ama Solfej'in o hüzün kokusu parfüm şişemde. Taa oralardan getirdim yanımda.
Burası garip Dünyalı. İnsanlar gülüyor. Iyilikleri saç tellerinden tırnaklarına kadar her yerde. Her bir hücrelerinde.
Burada insanlar mutluluk gibi hayatı da heybelerine koymuş, öyle nefes alıyorlar Dünyalı.
Burası Solfej'in maviyle kaplı gökyüzünden çok çok farklı Dünyalı. Burda maviyi bilen gören yok. Mavi burada sadece bir renk.
Burada siyah da yok Dünyalı.
Ne siyah ne mavi. Burada tat yok Dünyalı.
Tat yok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder