Yeni bir şarkı, yeni bir melodi ve birçok kelime… Kafamın içinde dans eden insanlar.. Günler uzuyor ama ben yerimde sayarcasına
yaşıyorum geçen zamanı.
Çokça cümleler geliyor aklıma. Şehre yüksekten bakılan bir
yer geliyor bazen de. Kopuşlar, bitişler, geri dönüşler, gülüşler, gözlerimin
önünde an ve an canlanıyor sürekli. Boğuyor beni . Saçlarımdan tutup o
banklara, kaldırım taşlarına sürüklüyor beni her gece. Tıkanıyorum.
Eskisi gibi derin yazmak istiyorum. Ama o derinden o kadar
korkuyorum ki bir daha düşersem tekrar o çukurdan çıkabilir miyim bilmediğim
için kendimi boşluğa, o siyah boşluğa bir daha bırakamıyorum. Yazamamak canımı sıkıyor.
Aklımda uzun zamandır yeni bir hikayeye başlamak var ama
kendime bir türlü o zamanı yaratamıyor oluşum beni bir binanın en üst katına
çıkartıp gri şehrin soğuğunu içime çekmeme sebep oluyor.
Ama kendime burada söz veriyorum Dünyalı. Yazın kendime güzel bir mekan bulup önce
zihnimi boşaltıp sonra da yeni hikayeme başlayacağım. Kurgusu az çok aklımda ama bakalım ne olacak…
Her neyse. İki üç cümleyle azıcık rahatladım. Şimdi sınava çalışmalıyım. Hoşça kal Dünyalı.
Yarın bolca şansa ihtiyacım olacak…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder