Sancılı Bir Pazartesi

 

Selam canım Dünyalıımmmm,

Sözde geri dönmüştüm değil mi ama yoktum yine kaç zamandır. Sanırım günlerim biraz tempolu geçiyor. Sen beni affedersin bilirim..

Yeni okulumda çok mutluyum Dünyalı. Tıkır tıkır yürüyor her şey. Elbette bazen aksaklıklar oluyor ama insan üstünde yük hissetmiyor. Hooop diye akışına gidiveriyor olaylar. Ama merak etme burada pazartesileri durgun geçiyor. Aslında dikkat ettim de son zamanlarda hayatımda pazartesiye dair pek de bir aksiyon olmadı. Yoksa hayat evrenim kendisine yeni bir gün mü seçiyor? En iyisi bekleyip görelim.

Ama yeni maceralarımı beklerken neden geçmiş pazartesilerimi unutayım ki? Öyle değil mi Dünyalı? Hatırlarsan en son bir pazartesi günü erkek bebek dünyaya getireceğimi öğrenmiştim. Ah sonraki o pazartesiler…

Karnım artık iyice belirginleşmiş, 33. Haftaya gelinmiş, gebeliğe bağlı şekerim boy göstermiş, havalar ısınmaya başlamışken bir sabah Silivri’de kahvaltı yapıyordum. İlk birkaç lokmamda her şey normaldi. Taa ki karnımda derin bir batma hissedene kadar. Önce biraz duraladım, bekledim ve geçti. Birkaç dakika sonra tekrar başladı. Kimseye bir şey demeden sofradan kalkıp üst kata uzanmaya çıktım. Bekledim, kendimi rahatlatmaya çalıştım. Ama artık karnımın içini birileri bıçakla yarıyor gibiydi Dünyalı. Bir yandan kendimi telkin etmeye çalışırken bir yandan da olası bir erken doğumun korkusunu yaşamaya başladım. Doktorum hemen kontrol için hastaneye gitmemi söyledi. Ama bazen her istediğimiz hemen olamıyor işte Dünyalı. Çünkü hastane evime çok uzak ve ulaşım için alternatif çözümlerim çok sınırlıydı.  Sonuç olarak zor bela bulduğumuz bir taksiyle hastaneye doğru yola koyulduk. Sancılarım ne azalıyor ne çoğalıyordu. Ama nefes alırken artık zorlandığımı fark edebiliyordum. Kendimi sakinleştirmeye çalışırken bir yandan da olabilecek her türlü durum için panikleyişime engel olamıyordum. Kafamda zibilyon tane düşünceyle hastaneden giriş yapmayı başarmıştım nihayet.

Doktor beni gördüğünde yerinden zıplarcasına kalktı ve beni hemen sedyeye uzandırdı. Evet, sancım başlamıştı ama her şey için çok ama çok erkendi. Doktor hemen yatış verdi ve yapılabilecek her şeyi yaparak sancılarımı durdurdu. Neyse ki devamı gelmedi. Ama artık yeni bir sorunumuz vardı. Tansiyon.

Tüm gebelik sürecimde başıma bela olacak şeyin adı maalesef buydu. Ama benim için önemli olan o sancılı pazartesi de bebeğimin içeride kalmış olmasına şükredişimdi. Biliyor musun Dünyalı, o sancılı günün sabahında bebeğimin odası için yaptırdığım isimlik kargoyla bize ulaşmıştı. Günün sonunda bu tesadüf beni biraz güldürmüştü.

Sonraki pazartesimde görüşmek üzere Dünyalı.