Yok Yazın Bugün Beni

Böyle dolu dizgin kızgınlığına kırgınlığın eklendi mi hiç Dünyalı? Çok güzel bir günün ardından gecen zehir oldu mu? Benim oldu Dünyalı.

Bir sevgi, bir insanı nasıl saramaz Dünyalı, nasıl!? Ağaçların dalları bazen kısa gelir, kucaklayamaz koskoca gökyüzünü anlarım ama bu öyle bir şey değil . Koca bir sevgi, ufak bir kucak var sarılacak. Nasıl yetmez? Nasıl doyurmaz yalnızlığın o aç karnını?

Yalnızlık hissi nasıl böylesine sindirilemiyor, yok edilemiyor, bilmiyorum Dünyalı. Anlayamıyorum da. Özür dilerim ama kimse yardımcı da olmuyor. Ama önemli olan benim leb demeden leblebiyi anlamam, öyle değil mi?

Değil!

İnan ki değil!

Aklımın sınırları belli, gördüklerim, hislerim, yaşadıklarım, yaşattıklarım belli. Benim  olurum bu kadar işte Dünyalı, bu kadar!

Ben o doyumsuz yalnızlığı doyuracak bir sevgi icat edemedim içimde henüz. Ben doydum kendi heybemdekilerle. Size afiyet olsun Dünyalı.  Ben masadan kalkıyorum müsaadenle.