Bugün ben doğmuşum yıllar önce. Senelerden 1993 iken… Ve ben
bugün kocaman oldum biraz daha.
Bissürü insan iyi dileklerini sundu bugün bana. Kimi
mutluluğumu diledi, kimi sağlığımı, kimi huzurumu, kimi başarımı… Bugün
dileklerin tek öznesi bendim. Üç kere
mum üfledim. Tek dilek hakkı olayını yaktım bugün. Önce orda bulunan kim varsa
onlara mutluluk diledim. Sonra başka bir muma bakarken orada olan olmayan
herkes çok mutlu olsun dedim. Ve son dilek hakkımda da çok sevip ama mutluluğu
yarım kalan herkese yeniden aşık olma şansını yakalayabilmelerini istedim.
Tıpkı günler önce kayan bir yıldızı şans eseri görüp de kendi mutluluğum yerine
bi başkasının mutlu, çok mutlu olmasını istediğim gibi.
Hediyelerim oldu. Müzikten kopmamak için alınan kulaklık,
geceleri yalnız uyumamam için alınan bir oyuncak, etrafa renk saçmak için
alınan bir kazak, okumak hayattır diyerek alınan bir kitap- üstelik şiir
kitabı-, taa İstanbul’dan gelen anne yemekleri, üşümemek için alınan kalın
kıyafetler ve birkaç ufak not… Ama en önemlisi benzerlikti. Mutluluğun
benzerliği.
Saatler geçmiş ve gün doğum günümden bir başka güne
dönmüşken ben de teşekkür bölümüne geçmeliyim sanırım.
Hayatımda olan herkese binlerce kez teşekkür ederim. Beni
unutmayıp güzel dileklerini bana sunan herkes, asıl sizler iyi ki varsınız.
Sizler benim yanımda olun ki ben de iyi ki doğmuşum diyebileyim. Bana elleriyle
pasta yapan can arkadaşlarıma, hepi topu dört kişi olup kız kıza bi kafede
pasta keselim diyip, o kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm diğer yakın
arkadaşlarıma ve TEMA ailemin toplantıda yaptığı geleneksel doğum günü
kutlamalarına beni de kattıkları için çok teşekkür ederim. İyi ki doğmuşum ve
iyi ki sizleri ve aklımdaki daha nice insanları tanımışım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder