Kalbinde bir değer yargısı taşıyorsan ve bunu kendine göre
en üst seviyede karşındakilere göstermeyi başarabiliyorsan ama karşı taraf bunu
bir anda yok sayabiliyorsa dünyadaki değer kavramları gerçekliğini kendi
hayatına yansıtmanın çok da bir anlamı yok aslında Piso.
Mutluluğunu karşındakiyle paylaşmaktan bile korkar hale
gelmiştin en son. Mutluluğu kaybetmek
seni öylesine korkutmuştu ki mutluluğa adım atamaz olmuştun. Zaten etrafında adım atacak bir mutluluk da
yoktu hani…
Sonra günler defalarca kez geceyi geride bırakıp güneş
açtırdı ve bir gün o ortalarda görünmeyen mutluluk kapına geldi. Kabullenmedin başta.
İttin. Sonra ittiğin kadar ona itilirken buldun kendini. Ama söylemedin
kimseye. Mutluluğun kendisine bile ona adım attığını söylemedin. Çünkü
birilerine bir şeyleri söylersen o mutluluğu kaybedeceğinden korktun. Sustun.
Saatlerce. Günlerce. Sevgin sustu günlerce.
Sonra bir konuşturdun sevgini pir konuşturdun Piso. Sen
konuştun, korktuğun başına geldi.
İyisi mi sen hep sus Piso. Çünkü sevginle hep kaybediyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder